Προβλήματα στα Super Market.

Τα super market θα περίμενε κανείς να είναι οι πιό "εύκολοι" πελάτες καθώς οι συμφωνίες είναι επίσημες με συμβόλαια και υπογραφές, ο έκαστος διευθυντής καταστήματος δεν πληρώνει τα προϊόντα από την τσέπη του οπότε δεν θα σου περιορίσει την ποσότητα παραγγελίας και ο merchandiser πρέπει απλά να τηρεί τα συμφωνηθέντα..... Αμ δε!!!!!!

Η πείρα μου με δίδαξε πως ειδικά στα προϊόντα αυθόρμητης αγοράς, αυτό είναι απλά ένα καλό ανέκδοτο. Το κάθε σημείο έχει πολλά πολλά θέματα. Το κυριότερο είναι οι ποσότητες. Κάθε κατάστημα χρόνο με τον χρόνο θέλει αύξηση κερδών με το λιγότερο δυνατόν κόστος. Τα αποθέματα προϊόντων στις αποθήκες, ουσιαστικά είναι δεμσευμένα χρήματα που απλά κάθονται. Είναι δηλαδή έξοδο που θα μπορούσε να αποφευχθεί. Και αυτό το έξοδο αποφασίζουν να "εξαφανίσουν" οι διευθυντές, οι οποίοι πολλές φορές προτιμούν να ξεμένουν από κωδικούς, από το να έχουν απόθεμα.

Κάθε διευθυντής και κάθε υπεύθυνη ραφιού ( στο κάθε κατάστημα υπάρχουν συγκεκριμένες υπάλληλοι που έχουν την ευθύνη συγκεκριμένων ειδών) θέλουν να αφιερώσουν στο προϊόν σου τον ΛΙΓΟΤΕΡΟ δυνατό χρόνο. Με τη λογική του ότι υπάρχεις εσύ ( merchandiser) που θα κάνεις όλη τη δουλειά. Αυτό σημαίνει ότι αν θα παραδοθεί η παραγγελία την Δευτέρα και εσύ έχεις στο πρόγραμμά σου το εν λόγω σημείο την Παρασκευή, τα προϊόντα θα μείνουν στην αποθήκη ολόκληρη την εβδομάδα, ενώ το ράφι σου θα είναι άδειο. Όταν λοιπόν θα πας εσύ να τα τοποθετήσεις, συν τοις άλλοις θα σε επιπλήξουν γιατί υπάρχουν προϊόντα στην αποθήκη και εσύ δεν έχεις καν το δικαίωμα να τους πεις ότι η ευθύνη είναι δική τους.....απλά χαμογελάς και εξηγείς όσο πιο ήρεμα μπορείς, ότι δεν μπορούσες να έρθεις νωρίτερα στο κατάστημα καθώς δουλεύεις βάση προγράμματος και να παρακαλέσεις την υπεύθυνη ραφιού, αν μπορεί, την επόμενη φορά να τοποθετήσει τα προϊόντα, ουσιαστικά δηλαδή να την παρακαλέσεις να κάνει τη δουλειά της!!!!! Παρ'όλα αυτά όμως, έχουν ήδη βρει την δικαιολογία για να αρνηθούν την επόμενη παραγγελία, άσχετα με το αν υπάρχουν ελλείψεις στο ράφι.

Ένα άλλο θέμα είναι τα συναφή προϊόντα. Στην δική μου περίπτωση που τα προϊόντα μου είναι τσίχλες, υπάρχει τεράστιο θέμα. Ένα παράδειγμα που έζησα την προηγούμενη εβδομάδα είναι το εξής: Κατάστημα που έχει κάνει ανακαίνιση αντικαθιστά τις σκαλιέρες με μικρότερες. Δύο μήνες μετά και αφού με συνεχείς επισκέψεις έχω καταφέρει να πουληθούν κυριολεκτικά ΟΛΑ τα προϊόντα της δικής μου εταιρείας, η υπεύθυνη αρνήθηκε την παραγγελία γιατί στην αποθήκη υπήρχαν ακόμη μεγάλες ποσότητες ομοειδών προϊόντων των ανταγωνιστικών εταιρειών, καθώς οι merchandisers των εν λόγω εταιρειών δεν είχαν δείξει κανένα ενδιαφέρον για το κατάστημα τον τελευταίο καιρό, με αποτέλεσμα τα προϊόντα τους να μείνουν αδιάθετα. Και εκεί είναι που θες να αρχίσεις να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, γιατί αν χτυπήσεις το κεφάλι της υπεύθυνης μάλλον θα καταλήξεις στη φυλακή!! Να προσπαθείς να φανείς ήρεμος και να εξηγείς πως ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ και εκείνη να σε κλειδώνει με ένα απλό και προσβλητικό : "Δεν με ενδιαφέρει"!! Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Να βλέπεις πως ουσιαστικά εσύ που έχεις αφιερώσει χρόνο και κόπο στο κατάστημα, στο τέλος είσαι ο πιο αδικημένος αφού δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά από τον ανταγωνιστή σου που δεν πάτησε το πόδι του στο σημείο. Και όλο αυτό γιατί πολύ απλά για εκείνους, όλες οι τσίχλες είναι απλά ΤΣΙΧΛΕΣ!!

Ένα άλλο θέμα είναι η τήρηση πλανογράμματος. Πλανόγραμμα λέμε την τοποθέτηση των προϊόντων σε συγκεκριμένη θέση επάνω στο ράφι, ανάλογα με την κεντρική συμφωνία κάθε ομίλου με την εταιρεία σου. Και εδώ υπάρχει θέμα καθώς κάποιο διευθυντές ( ευτυχώς όχι πολλοί) αποφασίζουν αυθαίρετα να καταστρατηγίσουν το πλανόγραμμα και να παραχωρήσουν τον δικό σου χώρο σε ανταγωνιστική εταιρεία. Ο λόγος πάντα είναι κάποιο ποσό το οποίο δεν φαίνεται πουθενά και το οποίο ο merchandiser της ανταγωνιστικής εταιρείας έχει συμφωνήσει να αποδώσει στο κατάστημα. Και επειδή αυτό είναι παράνομο, ποτέ κανείς δεν πρόκειται να στο αναφέρει. Ο διευθυντής απλά θα σε αποφεύγει και αν τον φέρεις προ των ευθυνών του και θελήσεις να διεκδικήσεις το δίκαιό σου, απλά θα σου πεί πως αυτή είναι η απόφασή του και αν έχεις πρόβλημα να μην ξαναεπισκεφθείς το κατάστημα.

Άλλο θέμα είναι κατά πόσο ο ανταγωνισμός σε κυνηγάει. Και συνήθως όταν είσαι επικίνδυνος για τον ανταγωνισμό, εκείνος σε κυνηγάει πολύ, παντού και πάντα!! Για παράδειγμα, έχεις συμφωνήσει με κάποιον διευθυντή καταστήματος με τον οποίο μπορεί να έχεις δημιουργήσει καλές σχέσεις ( ναι, υπάρχουν λογικοί και συνεννοήσιμοι διευθυντές!) να τοποθετήσεις ένα stand με προϊόντα σου, χωρίς να υπάρχει κεντρική συμφωνία. Και αυτό ουσιασικά είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις για να αυξήσεις τις πωλήσεις σου, ειδικά όταν έχεις ένα νέο προϊόν ή όταν ο χώρος που ο όμιλος σου διαθέτει για το προϊόν σου είναι μικρός. Ο ανταγωνισμός φυσικά, θέλει το ακριβώς αντίθετο καθώς αν αυξήσεις το μερίδιό σου στο τζίρο του καταστήματος, τον επόμενο χρόνο η εταιρεία σου θα μπορεί να διεκδικήσει μεγαλύτερο χώρο στο ράφι, γεγονός που σημαίνει ότι θα μειωθεί ο χώρος του ανταγωνιστή. Οπότε, αν αμέσως μόλις δει την προβολή (που άτυπα έχεις στήσει), επικοινωνήσει με τα κεντρικά του ομίλου και το αναφέρει, ο διευθυντής που στο επέτρεψε θα έχει πρόβλημα και όχι μόνο θα απομακρύνει άμεσα την προβολή σου, αλλά και στο μέλλον θα αρνηθεί να τοποθετήσει άλλη. Γεγονός που σημαίνει ότι σαν επαγγελματίας δεν μπορείς να κάνεις τίποτε για να βοηθήσεις την αγορά σου και για να δείξεις στην εταιρεία σου ότι σαν άτομο μπορείς να κάνεις την διαφορά.